பார்வதியம்மாள் மறைவுக்கு கவிஞர் வாலி எழுதிய கண்ணீர் கவிதை சொல்லைக்  கல்லாக்கி… கவிதையைக் கவண் ஆக்கி… வாணியம்பாடி மேடையைக் களம் ஆக்கி கடந்த சனிக்கிழமை அன்று வாலி வாசித்தது கவிதை.. இல்லை.. வெடித்து கிளம்பிய வெந்நீர் ஊற்று..அது இது… கவியரங்கம் தொடங்குமுன் – ஒரு கண்ணீர் அஞ்சலி… ஒரு புலிப் போத்தை ஈன்று புறந்தந்து- பின் போய்ச் சேர்ந்த பிரபாகரன் தாய்க்கு; அந்தப் பெருமாட்டியைப் பாடுதலின்றி வேறு வேறுண்டோ எனது வாய்க்கு? மாமனிதனின் மாதாவே ! – நீ மணமுடித்தது வேலுப்பிள்ளை ; மடி சுமந்தது நாலு பிள்ளை ! நாலில் ஒன்று – உன் சூலில் நின்று – அன்றே தமிழ் ஈழம் தமிழ் ஈழம் என்றது ; உன் – பன்னீர்க் குடம் உடைத்துவந்த பிள்ளை – ஈழத்தமிழரின் கண்ணீர்க் குடம் உடைத்துக் காட்டுவேன் என்று… சூளுரைத்து – சின்னஞ்சிறு தோளுயர்த்தி நின்றது ; நீல இரவில் – அது நிலாச் சோறு தின்னாமல் – உன் இடுப்பில் உட்கார்ந்து உச்சி வெயிலில் – சூடும் சொரணையும் வர சூரியச் சோறு தின்றது; அம்மா ! அதற்கு நீயும் – அம்புலியைக் காட்டாமல் வெம்புலியைக் காட்டினாய்; அதற்கு, தினச் சோறு கூடவே இனச் சோறும் ஊட்டினாய்; நாட்பட – நாட்பட – உன் கடைக்குட்டி புலியானது; காடையர்க்கு கிலியானது ! ‘தம்பி ! தம்பி !’ என நானிலம் விளிக்க நின்றான் – அந்த நம்பி; யாழ் வாழ் – இனம் இருந்தது – அந்த… நம்பியை நம்பி; அம்மா ! அத்தகு – நம்பி குடியிருந்த கோயிலல்லவா – உன் கும்பி ! சோழத் தமிழர்களாம் ஈழத் தமிழர்களை… ஓர் அடிமைக்கு ஒப்பாக்கி; அவர்களது உழைப்பைத் தம் உணவுக்கு உப்பாக்கி; செம்பொன்னாய் இருந்தோரை – செப்பாக்கி; அவர்கள் வாழ்வை வெட்டவெளியினில் நிறுத்தி வெப்பாக்கி; மான உணர்வுகளை மப்பாக்கி; தரும நெறிகளைத் தப்பாக்கி – வைத்த காடையரை வீழ்த்த… தாயே உன் தனயன் தானே – தந்தான் துப்பாக்கி ! ‘இருக்கிறானா ? இல்லையா ?’ எனும்  அய்யத்தை எழுப்புவது இருவர் ; ஒன்று – பரம்பொருள் ஆன பராபரன்; இன்னொன்று ஈழத்தமிழர்க்கு – அரும்பொருள் ஆன பிரபாகரன் ! அம்மா ! இந்த அவல நிலையில் – நீ… சேயைப் பிரிந்த தாயானாய்; அதனால் – பாயைப் பிரியாத நோயானாய் ! வியாதிக்கு மருந்து தேடி விமானம் ஏறி – வந்தாய் சென்னை; அது – வரவேற்கவில்லை உன்னை ! வந்த வழிபார்த்தே – விமானம் திரும்பியது; விமானத்தின் விழிகளிலும் நீர் அரும்பியது ! இனி அழுது என்ன ? தொழுது என்ன ? கண்ணீர்க் கலப்பைகள் – எங்கள் கன்ன வயல்களை உழுது என்ன ? பார்வதித்தாயே ! – இன்றுனைப் புசித்துவிட்டது தீயே ! நீ – நிரந்தரமாய் மூடிக்கொண்டாய் விழி; உனக்குத் தங்க இடம்தராத – எங்கள் தமிழ்மண் – நிரந்தரமாய்த் தேடிக்கொண்டது பழி ! கவியாக்கம் :- தமிழக திரையுலகக் கவிஞர் வாலி.

“தமிழரின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்”