தமிழ்த் தேசிய நாள் என்று தனிப் பெயரிட்டுக் குறிப்பிடும் அளவிற்கு 25.02.1990 அன்று சென்னை பெரியார் திடலில் “தமிழ்த் தேசியத் தன்னுரிமை மாநாடு” முழுநாள் மாநாடாக – தமிழ்நாடு தழுவிய மாநாடாக – தமிழர்களின் பொது மாநாடாக நடந்தது. குறிப்பிட்ட ஓர் அமைப்பின் மாநாடாக அது நடத்தப்படவில்லை. தமிழ்நாட்டின் பல பகுதிகளிலிருந்தும் பெருந்திரளான தமிழின உணர்வாளர்கள் வந்து அம்மாநாட்டில் கலந்து கொண்டனர். பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார், முனைவர் சாலையார், திரு. ஈழவேந்தன், பேரா. சுப.வீரபாண்டியன், தோழர் கி. வெங்கட்ராமன், பாவலர் இன்குலாப், பாவலர் தணிகைச்செல்வன், தோழர் இராசேந்திரசோழன், வழக்கறிஞர் அ. அருள்மொழி, முனைவர் சௌ. வேணுகோபால், பொறியாளர் நகைமுகன், தோழர் அ. பத்மநாபன், என அறிஞர் பெருமக்கள், தலைவர்கள், பாவலர்கள், செயல்பாட்டாளர்கள் பலர் உரை வழங்கி, பா வழங்கி சிறப்பித்த மாநாடு அது! ஐயா பழ.நெடுமாறன் ஈழம் சென்றதால் அவரது எழுத்து வடிவிலான உரையைத் தோழர் க. பரந்தாமன் மாநாட்டில் படித்தார். அப்போதைய தி.மு.க. ஆட்சியில் சட்டப் பேரவைத் தலைவராக இருந்த முனைவர் தமிழ்க்குடிமகன், மாநாட்டிற்கு வாழ்த்துச் செய்தி அனுப்பி இருந்தார். மாணவர் அரங்கம், எழுச்சி இசை, நாடகம் ஆகியவையும் நடந்தன. அம்மாநாட்டின் நிறைவரங்கிற்குத் தலைமை தாங்கிய தோழர் பெ. மணியரசன் முன்மொழிந்த தமிழ்த் தேசியத் தன்னுரிமை(சுயநிர்ணய உரிமை)த் தீாமானம் ஒருமனதாக நிறைவேற்றப்பட்டது. இம்மாநாட்டிற்கு முந்தைய பல்வேறு காலகட்டங்களில் தமிழ்த்தேசியத்தை உள்ளடக்கமாகக் கொண்ட அரசியல் முழக்கங்களை – இலட்சியங்களைப் பலர் முன்னெடுத்தார்கள். அதற்காகச் சிறைப்பட்டு ஈகம் செய்தார்கள். ஆனால், பின்னர் அம்முயற்சிகளில் தொய்வு ஏற்பட்டது; சிலர் அம்முன்னெடுப்பைக் கைவிட்டனர். 25.02.1990 மாநாடு, ஓர் உண்மையான திருப்புமுனை மாநாடு! தமிழ்த்தேசியத்திற்குப் புத்துயிர் கொடுத்தது மட்டுமின்றி, தமிழ்த்தேசியம் இடைநிறுத்தமின்றி அரசியல் களத்தில் தொடர்ந்து செயல்படவும், தனித்தன்மையுள்ள கருத்தியலாக வளரவும் அம்மாநாடு அடித்தளம் அமைத்தது. அம்மாநாடு நடந்தபோது தமிழ்நாட்டு அரசியல் களத்தில் தமிழ்த் தேசியம் மக்களிடையே பேசப்படும் கருத்தியலாக இல்லை. இன்றுள்ளதுபோல் அன்று பல்வேறு தமிழ்த் தேசிய அமைப்புகளும் இல்லை. அக்கால கட்டத்தில், தமிழ்த் தேசப் பொதுவுடைமைக் கட்சி என்ற பெயரில் செயல்பட்ட, தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம், தமிழ்த்தேசியத்தின் வளர்ச்சிக்காக நடத்திய போராட்டங்கள்– அவற்றின் காரணமாக இயக்கத் தோழர்கள் தமிழ்நாட்டின் பல்வேறு சிறைகளில் அவ்வப்போது அடைக்கப்பட்ட நிகழ்வுகள் பற்பல! காவல்துறையினரின் தடியடிகளும், அவர்கள் ஏற்படுத்திய குருதிக் காயங்களும், எலும்பு முறிவுகளும் பல! நமது மாநாடுகளுக்கும் பேரணிகளுக்கும் ஆர்ப்பாட்டங்களுக்கும் அரசு போட்ட தடைகள் பற்பல! தமிழ்த் தேசியத் தன்னுரிமைத் தீர்மானத்தை முன்மொழிந்ததற்காக அப்போதைய தி.மு.க. ஆட்சி, பிரிவினைத் தடைச் சட்டத்தில் வழக்குப் போட்டு தோழர் மணியரசன் அவர்களை சென்னை நடுவண் சிறையிலடைத்தது. பிணையில் வெளிவந்தபின் எட்டாண்டுகள் வழக்கு நடந்து விடுதலையானார். அம்மாநாட்டில் படித்த கவிதைக்காக கவிஞர் அறிவுமதி மீது இந்திய அரசுக்கொடி அவமதிப்புப் பிரிவின்கீழ் வழக்குத் தொடுத்தனர். எட்டாண்டுகள் வழக்கு நடந்து விடுதலையானார். தமிழ்த் தேசியத்தை மக்களிடையே அறிமுகப்படுத்தியதில் – அடக்குமுறைகள் ஏவப்பட்ட போதும் இடைநிறுத்தமின்றி அதைத் தொடர்ந்ததில் – தனித்தன்மையுள்ள கருத்தியலாக அதை வளர்த்ததில் தமிழ்த் தேசியப் பேரியக்கத்தின் பங்களிப்பு முதன்மையானது; முன்னோடியானது! நமது விடாமுயற்சி பலனளித்திடப் புறச்சூழல் வாய்ப்பாக அமைந்தது. ஈழவிடுதலைப் போர் மூட்டிய இன உணர்ச்சி நெருப்புக் கொழுந்து விட்டு எரிந்தது. இந்திய அரசோ, ஒவ்வொரு சிக்கலிலும் தமிழினப்பகை அரசு என்பதை மெய்ப்பித்து வந்தது. கழக ஆட்சிகளோ கங்காணி அரசியல் நடத்தித் தமிழின உரிமைகளை – உயிர்களைக் காவுகொடுத்து வந்தன. இந்தப் பட்டறிவின் பின்புலத்தில் இளைஞர்களும் பெரியவர்களும் - ஆண்களும் பெண்களும் – மேலும் மேலும் தற்காப்பு விழிப்புணர்ச்சியும் தற்காப்பு ஆற்றலும் பெற்றனர். இவ்வாறான புறச்சூழல்தான் தமிழ்த் தேசியம் வளரக் களம் அமைத்துக் கொடுத்தது. இலட்சியப் போராளிகளைக் கொண்ட தமிழ்த் தேசியப் பேரியக்கம் இந்தக் களத்தில்தான் இடைவிடாது இயங்கி வருகிறது; போராடி வருகிறது! நமது உறுதியையும் உணர்வையும் புதுப்பித்துக் கொள்ளவும் நமது இலட்சியம் குறித்து நம் மக்களிடம் உரையாடவும் பிப்ரவரி 25-ஐத் தமிழ்த் தேசிய நாளாகக் கடைபிடிக்கிறோம்! தமிழ்த் தேசிய இலட்சியத்தை ஏற்றுக் கொண்டவர்கள் எல்லோருமே, இந்தத் தமிழ்த் தேசிய நாளைக் கடைபிடிக்கலாம்! ஓர் அமைப்பிற்குரிய நாளாக இதனை நாம் குறுக்கிவிடவில்லை. 1938-இல் “தமிழ்நாடு தமிழர்க்கே” என்று முழக்கம் கொடுத்த மறைமலை அடிகளார், பெரியார், நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார், 1940களில் தமிழர் கழகம் என்ற பெயரில் இயக்கம் அமைத்து, தமிழர்நாடு என்ற பெயரில் இதழ் நடத்தித் தமிழ்த்தேசியம் விதைத்த முத்தமிழ்க்காவலர் கி.ஆ.பெ. விசுவநாதம், தனித்தமிழ் – தமிழ்நாடு விடுதலை என இயங்கிய அண்ணல் தங்கோ, 1940 மற்றும் 50களில் தமிழினத்தின் வரலாற்றுப் பெருமிதங்களைப் பட்டிதொட்டி எங்கும் பரப்பி, தனிநாடு கேட்ட அறிஞர் அண்ணா, 1950களில் வடக்கெல்லை மீட்புப் போராட்டத்திற்குத் தலைமை தாங்கியதுடன், தமிழர் உணர்ச்சிகளைப் பரப்பிய ம.பொ.சி., தமிழப்பேரரசு என்ற வடிவில் தமிழ்நாடு விடுதலை கேட்ட சி.பா. ஆதித்தனார், தனித்தமிழ்நாடு மாநாடுகள் மற்றும் பேரணிகள் நடத்திப் பலமுறை சிறைப்பட்டு, இறுதி மூச்சு வரை தமிழ்நாடு விடுதலைக்காக இயங்கிய பாவலரேறு பெருஞ்சித்திரனார், தமிழர் இன உணர்ச்சி வளர்த்த பல்வேறு தமிழறிஞர்கள், தமிழ்நாடு விடுதலைப்படை அமைத்து இயங்கித் தம்முயிர் ஈந்த தோழர் தமிழரசன், புலவர் கலியபெருமாள்.. இவர்கள் அனைவரின் முன்னெடுப்புகளையும் நினைவு கூர்வோம்; போற்றுவோம்! அதேவேளை, அவற்றிலிருந்து கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய படிப்பினைகளையும் கற்றுக் கொள்வோம்! சங்க காலத்தில் நம் முன்னோர்கள் வைத்த அறம் மிகச்சிறந்த சமத்துவக் கோட்பாடு; மிக உயர்ந்த பண்புநெறி கொண்டது. மனிதர்கள் அனைவரும் சமம், தமிழர்கள் அனைவரும் சமம் என்கிறது அது! சாதி ஒடுக்குமுறையும், சாதிப் பகைமையும் அற்ற சமூக சமத்துவம், ஆணாதிக்கம் நீங்கிய பாலின சமத்துவம், பகுத்துண்டு பல்லுயிர் காக்கும் பொருளியல் மற்றும் உயிர்மைச் சமத்துவம் ஆகியவை தமிழ்த்தேசியத்தின் நடுவமான அறக்கோட்பாடுகளாகும். தமிழர்கள் தனித்தன்மையுள்ள தேசிய இனம்; தமிழ் மொழி தமிழர்களின் தேசிய மொழி; தமிழ்நாடு தமிழர்களின் தேசம்! இந்த உள்ளடக்கமும் உருவமும் கொண்டதுதான் தமிழ்த்தேசியம்! தமிழ்மொழி காப்போம்! தமிழர் தாயகம் காப்போம்! தமிழ்த் தேசியம் வெல்க! ===================================== தலைமைச் செயலகம், தமிழ்த்தேசியப் பேரியக்கம்